"Rower to arcydzieło, które ma duszę." Grzegorz Dziadowiec
Źródło:
Gazeta Wyborcza
Przemysław Iwańczyk: Na rowerach polskich kolarzy górskich pojawiły się naklejki Veloart. O co chodzi?
Grzegorz Dziadowiec, asystent trenera Mai Włoszczowskiej: To moja marka, która będzie w przyszłości budować rowery na miarę potrzeb zawodowców, amatorów, czy też turystów, którzy chcą mieć sprzęt inny niż wszyscy. To coś na wzór RalliArt., która buduje samochody wyścigowe. W Polsce jest duże zapotrzebowanie na takie usługi, zwłaszcza że w sklepach, czy serwisach rowerowych nie mamy pewności, że ktoś naprawdę dobrze doradzi. Niestety, w większości jest to niefachowa wiedza, kolportowana przez wiele lat, której nikt nie weryfikuje.
Polacy mają hopla na punkcie rowerów?
- Tak. Dlatego mam zamiar spełniać wszystkie zachcianki polskich rowerzystów. Od tych, którzy chcą mieć ramę pomalowaną w niebanalne wzory, po tych, którzy marzą o tym, by jeździć na takim samym sprzęcie jak Maja Włoszczowska. A do tego - niczym w laboratorium w Denver - komputerowe ustawienie pozycji na rowerze, badania wydolnościowe. Słowem wszystko.
Ustawienie pozycji? Nie wystarczy właściwie dobrać wysokość siodełka i kierownicy?
- Nie wystarczy. W USA to norma, by ustalić precyzyjnie wszystkie współrzędne. Producenci uznanych marek nie wyobrażają już sobie, by sprzedawać sprzęt bez dobrania optymalnej pozycji. Rower to nie dwa koła i siodełko, to konstrukcja, w której ważne jest nawet to, jak układa się dłoń na kierownicy. Inaczej na rowerze siedzi kobieta, inaczej mężczyzna, geometria sprzętu jest zupełnie inna. Do tego obuwie, nawet specjalne wkładki. Oczywiście, że nie zapewni to od razu zwycięstw w wyścigach, bo i tak najważniejsze jest przygotowanie fizyczne, ale wszystko to jest w stanie poprawić wyniki rowerzysty nawet o kilka-, kilkanaście procent.
Na poziomie mistrzowskim szukamy detali. Każdy szczegół, nawet zbędna farba na ramie to istotna sprawa.
Pan też zdzierał farbę z roweru Mai Włoszczowskiej.
- Zajęło mi to dzień, zyskaliśmy 120 gram. Nawet dla tak niewielkiej wagi warto było przeprowadzić tę operację. Dla nas, ludzi kolarstwa, to bardzo wiele. Rowery naszych mistrzyń ważą w zależności od ogumienia od 8,150 kg do 8,450 kg. O wiele niżej zejść nie możemy, bo jesteśmy związani kontraktami z firmami dostarczającymi nam osprzęt. Gdybyśmy mieli wolną rękę, spokojnie zeszlibyśmy poniżej 8 kg.
Odkąd współpracuję z grupą trenera Andrzeja Piątka, zachowuję rower z każdego roku. To niesamowite, jak bardzo zmienił się sprzęt w ostatnich dziesięciu latach. Kiedyś zamierzam zrobić małą prezentację.
Mam 32 lata, jeżdżę na rowerze trzy razy w tygodniu. Ile muszę wydać na dobry rower?
- Zależy, ile chce pan na niego wydać.
Cena nie gra roli.
- Jeżdżąc w maratonach, trenując kilka razy w tygodniu sprzęt za 4 tys. zł powinien wystarczyć. Zresztą to jest jak z jazdą na nartach. Niektórzy nie zwracają uwagi na to, co mają na nogach, a inni mają bzika na tym punkcie i co rusz inwestują w sprzęt. Ja też jestem zwariowany na tym punkcie, bo rower to dla mnie arcydzieło, które ma duszę. To, co dzieje się w hipermarketach, to profanacja. Często znajomi zagadują mnie, żebym rzucił okiem na ich rower, wymagają cudów od sprzętu, który kupili w takim właśnie sklepie. A dla mnie to nie jest rower.
Od jakiej sumy możemy mówić o rowerze?
- To nie tak, że tylko kasa się liczy. Dla mnie wspaniały może być stary rower, który pewnie jest niewiele wart. Ważne, żeby miał styl i był fajnie złożony.
A pan gdzie kupuje rowery?
- Sam je składam. Rowery, praca przy nich, to moje marzenia z dzieciństwa.
Przemysław Iwańczyk: Na rowerach polskich kolarzy górskich pojawiły się naklejki Veloart. O co chodzi?
Grzegorz Dziadowiec, asystent trenera Mai Włoszczowskiej: To moja marka, która będzie w przyszłości budować rowery na miarę potrzeb zawodowców, amatorów, czy też turystów, którzy chcą mieć sprzęt inny niż wszyscy. To coś na wzór RalliArt., która buduje samochody wyścigowe. W Polsce jest duże zapotrzebowanie na takie usługi, zwłaszcza że w sklepach, czy serwisach rowerowych nie mamy pewności, że ktoś naprawdę dobrze doradzi. Niestety, w większości jest to niefachowa wiedza, kolportowana przez wiele lat, której nikt nie weryfikuje.
Polacy mają hopla na punkcie rowerów?
- Tak. Dlatego mam zamiar spełniać wszystkie zachcianki polskich rowerzystów. Od tych, którzy chcą mieć ramę pomalowaną w niebanalne wzory, po tych, którzy marzą o tym, by jeździć na takim samym sprzęcie jak Maja Włoszczowska. A do tego - niczym w laboratorium w Denver - komputerowe ustawienie pozycji na rowerze, badania wydolnościowe. Słowem wszystko.
Ustawienie pozycji? Nie wystarczy właściwie dobrać wysokość siodełka i kierownicy?
- Nie wystarczy. W USA to norma, by ustalić precyzyjnie wszystkie współrzędne. Producenci uznanych marek nie wyobrażają już sobie, by sprzedawać sprzęt bez dobrania optymalnej pozycji. Rower to nie dwa koła i siodełko, to konstrukcja, w której ważne jest nawet to, jak układa się dłoń na kierownicy. Inaczej na rowerze siedzi kobieta, inaczej mężczyzna, geometria sprzętu jest zupełnie inna. Do tego obuwie, nawet specjalne wkładki. Oczywiście, że nie zapewni to od razu zwycięstw w wyścigach, bo i tak najważniejsze jest przygotowanie fizyczne, ale wszystko to jest w stanie poprawić wyniki rowerzysty nawet o kilka-, kilkanaście procent.
Na poziomie mistrzowskim szukamy detali. Każdy szczegół, nawet zbędna farba na ramie to istotna sprawa.
Pan też zdzierał farbę z roweru Mai Włoszczowskiej.
- Zajęło mi to dzień, zyskaliśmy 120 gram. Nawet dla tak niewielkiej wagi warto było przeprowadzić tę operację. Dla nas, ludzi kolarstwa, to bardzo wiele. Rowery naszych mistrzyń ważą w zależności od ogumienia od 8,150 kg do 8,450 kg. O wiele niżej zejść nie możemy, bo jesteśmy związani kontraktami z firmami dostarczającymi nam osprzęt. Gdybyśmy mieli wolną rękę, spokojnie zeszlibyśmy poniżej 8 kg.
Odkąd współpracuję z grupą trenera Andrzeja Piątka, zachowuję rower z każdego roku. To niesamowite, jak bardzo zmienił się sprzęt w ostatnich dziesięciu latach. Kiedyś zamierzam zrobić małą prezentację.
Mam 32 lata, jeżdżę na rowerze trzy razy w tygodniu. Ile muszę wydać na dobry rower?
- Zależy, ile chce pan na niego wydać.
Cena nie gra roli.
- Jeżdżąc w maratonach, trenując kilka razy w tygodniu sprzęt za 4 tys. zł powinien wystarczyć. Zresztą to jest jak z jazdą na nartach. Niektórzy nie zwracają uwagi na to, co mają na nogach, a inni mają bzika na tym punkcie i co rusz inwestują w sprzęt. Ja też jestem zwariowany na tym punkcie, bo rower to dla mnie arcydzieło, które ma duszę. To, co dzieje się w hipermarketach, to profanacja. Często znajomi zagadują mnie, żebym rzucił okiem na ich rower, wymagają cudów od sprzętu, który kupili w takim właśnie sklepie. A dla mnie to nie jest rower.
Od jakiej sumy możemy mówić o rowerze?
- To nie tak, że tylko kasa się liczy. Dla mnie wspaniały może być stary rower, który pewnie jest niewiele wart. Ważne, żeby miał styl i był fajnie złożony.
A pan gdzie kupuje rowery?
- Sam je składam. Rowery, praca przy nich, to moje marzenia z dzieciństwa.
Jak
długo składa pan rower?
- Około pół godziny. Chyba że mówimy o sprzęcie, na jakim jeździ Maja Włoszczowska czy Ola Dawidowicz, bo takie rowery buduje się miesiąc, dwa, może nawet trzy. Zamówienie poszczególnych elementów, a wcześniej znalezienie ich, zajmuje dużo czasu. Stąd właśnie pomysł na Veloart. Żeby ludzie nie musieli szukać na forach, biegać po sklepach, tylko żeby przyszli do mnie i powiedzieli, czego potrzebują.
Ponowię więc pytanie, ile muszę wydać na naprawdę fajny rower?
- Nawet do 30 tys. zł. Właściwie nie ma ograniczeń.
- Około pół godziny. Chyba że mówimy o sprzęcie, na jakim jeździ Maja Włoszczowska czy Ola Dawidowicz, bo takie rowery buduje się miesiąc, dwa, może nawet trzy. Zamówienie poszczególnych elementów, a wcześniej znalezienie ich, zajmuje dużo czasu. Stąd właśnie pomysł na Veloart. Żeby ludzie nie musieli szukać na forach, biegać po sklepach, tylko żeby przyszli do mnie i powiedzieli, czego potrzebują.
Ponowię więc pytanie, ile muszę wydać na naprawdę fajny rower?
- Nawet do 30 tys. zł. Właściwie nie ma ograniczeń.
Koniec cytatu. Jeżeli ktoś poczuje się urażony przez to, że zacytowałem część tekstu, który w pełni wyraża moje poglądy z góry przepraszam.
